Κίνδυνος για τη Δημόσια Υγεία η Εκτροφή Πουλερικών και Κρεάτων - Γεια σου φίλε MOVE ΣΗΜΕΡΑ ΝΕΑ, Στο άρθρο που διαβάζετε αυτή τη φορά με τον τίτλο Κίνδυνος για τη Δημόσια Υγεία η Εκτροφή Πουλερικών και Κρεάτων, έχουμε προετοιμαστεί καλά για αυτό το άρθρο μπορείτε να διαβάσετε και να κατεβάσετε τις πληροφορίες σ 'αυτό. ελπίζουμε πλήρωση των θέσεων άρθρο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ, άρθρο ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, άρθρο ΠΟΛΙΤΙΚΗ, άρθρο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, άρθρο ΥΓΕΙΑ, άρθρο HEAVY, γράφουμε μπορεί να καταλάβει. Λοιπόν, καλή ανάγνωση.

τίτλος : Κίνδυνος για τη Δημόσια Υγεία η Εκτροφή Πουλερικών και Κρεάτων
Σύνδεσμος : Κίνδυνος για τη Δημόσια Υγεία η Εκτροφή Πουλερικών και Κρεάτων

Κίνδυνος για τη Δημόσια Υγεία η Εκτροφή Πουλερικών και Κρεάτων

Κάθε χρόνο περνώ λίγο καιρό σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Παρίσι, επτά ορόφους πάνω από τα γραφεία του δημάρχου του 11^ου  διαμερίσματος (συνοικίας). Η Place de la Bastille (πλατεία της Βαστίλης), το σημείο όπου η γαλλική επανάσταση έφερε την πολιτική αλλαγή που άλλαξε τον κόσμο, απέχει μόλις 10 λεπτά με τα πόδια, μέσα από έναν στενό δρόμο με φοιτητικά νυχτερινά κέντρα και  Κινέζους χονδρέμπορους υφασμάτων. Δύο φορές την εβδομάδα, εκατοντάδες Παριζιάνοι κατακλύζουν την περιοχή, κάνοντας τα ψώνια τους στην Αγορά της Βαστίλης, που απλώνεται κατά μήκος της λεωφόρου Richard Lenoir.
Φτάνοντας στην αγορά, ακούω βοή πλήθους, τροχήλατα που χτυπούν πάνω στα πεζοδρόμια, και πωλητές που φωνάζουν προσφορές. Από εκατοντάδες μέτρα μακριά όμως, πριν καν πλησιάσω, μπορώ να μυρίσω τη μυρωδιά του λάχανου, την γλυκύτητα των φρούτων που κόβονται για δείγμα, την αλμύρα των φυκιών και των οστράκων με ροδοκόκκινα κελύφη. Μπλεγμένη ανάμεσα σε αυτές, η μυρωδιά για την οποία ανυπομονούσα.
Μαυρισμένο, με πολλά αρωματικά βότανα, αλμυρό και ελαφρώς καμένο, μυρίζει τόσο έντονα που το αισθανόμουν αληθινό, σαν ένα χέρι γύρω από τους ώμους μου που με κάνει να περπατώ λίγο πιο γρήγορα. Με οδηγεί σε ένα πάγκο με τέντα στο κέντρο της αγοράς, και σε μια σειρά από πελάτες η οποία έχει περικυκλώσει τον πάγκο και μπερδεύεται με τους πελάτες του ανθοπώλη απέναντι.

Στην μέση του πάγκου μια μεταλλική ψησταριά σε μέγεθος ντουλάπας, πάνω σε σιδερένιους τροχούς και τούβλα. Πάνω της, πεπλατυσμένα κοτόπουλα σιγοψήνονται από τα χαράματα. Κάθε λίγα λεπτά, ο πωλητής τραβάει μια μεταλλική μπάρα, βγάζει το μπρονζέ περιεχόμενό της, βάζει το κοτόπουλο σε σακούλες με αλουμινόφυλλο και τα δίνει στους πελάτες που άντεξαν την αναμονή ως την κορυφή της σειράς. Ίσα που μπορώ να κρατηθώ μέχρι να πάρω το δικό μου κοτόπουλο στο σπίτι.
Το δέρμα ενός poulet crapaudine – λέγεται έτσι γιατί μοιάζει πεπλατυσμένο, σαν φρύνος- είναι τραγανό, η σάρκα από κάτω, ψημένη για ώρες, είναι σχεδόν αφράτη αλλά ελαστική, με έντονο άρωμα πιπεριού και θυμαριού.
Την πρώτη φορά που το έφαγα, ήταν μια νέα εμπειρία, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί. Έμεινα σιωπηλή, ξαφνιασμένη, παρασυρμένη, ανίκανη να επεξεργαστώ γιατί ένα κοτόπουλο μου φαινόταν τόσο παράξενο. Η δεύτερη φορά, ήταν επίσης απολαυστική, μετά όμως ήταν θλιβερή.
Όλη μου τη ζωή έτρωγα κοτόπουλο. Στην κουζίνα της γιαγιάς μου, στο σπίτι της στο Brooklyn, στο σπίτι των γονιών μου στο Hοuston, στη φοιτητική λέσχη, σε σπίτι φίλων, σε εστιατόρια και φαστ φουντ, σε μοντέρνα μπαρ στις πόλεις και σε αυλές στο νότο. Πίστευα ότι και μόνη μου μια χαρά μαγείρευα κοτόπουλο. Μα κανένα από αυτά δεν ήταν σαν το κοτόπουλο αυτής της αγοράς, καβουρδισμένο και πολυτελές και έντονο.
Σκέφτηκα τα κοτόπουλα που έτρωγα μεγαλώνοντας. Είχαν ό, τι γεύση τους έδινε ο μάγειρας: σούπα κονσέρβας στο σπέσιαλ εορταστικό φρικασέ της γιαγιάς μου, σάλτσα σόγιας και σουσάμι στις τηγανιές που η συγκάτοικός μου στο κολέγιο έφερνε από το σπίτι της θείας της, λεμόνι όταν η μαμά μου ξεκίνησε να ανησυχεί για την πίεση του πατέρα μου και απαγόρεψε το αλάτι στο σπίτι.

Αλλά αυτό το γαλλικό κοτόπουλο είχε γεύση από μυς και αίμα και γυμναστική και εξοχή. Είχε τη γεύση από ένα ζώο, ένα ζωντανό πλάσμα. Συνήθως, είναι πολύ εύκολο να προσποιηθούμε ότι δεν τρώμε κάτι ζωντανό.  Το έχουμε κάνει πια συνήθεια να μην σκεφτόμασταν τι ήταν τα κοτόπουλα πριν τα βρούμε στο πιάτο μας ή τα πάρουμε από σουπερμάρκετ μέσα σε ψυχρές συσκευασίες.
Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, κατοικώ λιγότερο από μια ώρα μακριά από το Gainesville, στην Georgia, την αυτοαποκαλούμενη πρωτεύουσα των πουλερικών του πλανήτη", όπου γεννήθηκε η μοντέρνα βιομηχανία πουλερικών. Η Georgia εκτρέφει 1,4 δισεκατομμύρια κοτόπουλα για κρέας το χρόνο από τα σχεδόν 9 δισεκατομμύρια πουλιά που εκτρέφονται κάθε χρόνο στις ΗΠΑ. Εάν η Georgia ήταν μια ανεξάρτητη χώρα, θα βρισκόταν κάπου κοντά στην Κίνα και τη Βραζιλία σε παραγωγή κοτόπουλου.

Φώτο   Ρεπορτάζ    Ρεπόρτερ   Ευρωπαίος 

Έτσι, το άρθρο Κίνδυνος για τη Δημόσια Υγεία η Εκτροφή Πουλερικών και Κρεάτων

δηλαδή όλα τα άρθρα Κίνδυνος για τη Δημόσια Υγεία η Εκτροφή Πουλερικών και Κρεάτων Αυτή τη φορά, ελπίζουμε ότι μπορεί να προσφέρει οφέλη σε όλους σας. Εντάξει, μπορείτε να δείτε σε μια θέση σε άλλα άρθρα.

Τώρα διαβάζετε το άρθρο Κίνδυνος για τη Δημόσια Υγεία η Εκτροφή Πουλερικών και Κρεάτων η διεύθυνση του συνδέσμου https://movetodays.blogspot.com/2019/02/blog-post_689.html

Tweet

Εγγραφείτε για να λαμβάνετε δωρεάν ενημερώσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου: