Ο μικρόψυχος άνθρωπος, δεν αλλάζει ποτέ.. - Γεια σου φίλε MOVE ΣΗΜΕΡΑ ΝΕΑ, Στο άρθρο που διαβάζετε αυτή τη φορά με τον τίτλο Ο μικρόψυχος άνθρωπος, δεν αλλάζει ποτέ.., έχουμε προετοιμαστεί καλά για αυτό το άρθρο μπορείτε να διαβάσετε και να κατεβάσετε τις πληροφορίες σ 'αυτό. ελπίζουμε πλήρωση των θέσεων άρθρο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ, άρθρο ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, άρθρο ΠΟΛΙΤΙΚΗ, άρθρο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, άρθρο ΥΓΕΙΑ, άρθρο HEAVY, γράφουμε μπορεί να καταλάβει. Λοιπόν, καλή ανάγνωση.

τίτλος : Ο μικρόψυχος άνθρωπος, δεν αλλάζει ποτέ..
Σύνδεσμος : Ο μικρόψυχος άνθρωπος, δεν αλλάζει ποτέ..

Ο μικρόψυχος άνθρωπος, δεν αλλάζει ποτέ..

Γιατί ο κόσμος, μόνον όταν τον μοιράζεσαι, υπάρχει και ζει στις ψυχές των ανθρώπων...

Καλλιόπη

Γράφει ο Σπύρος Γιασεμίδης

‘Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα’ λέει ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια.

Σπουδαία κουβέντα!



“Πως σώζεται, όμως, μια ψυχή;”, θα με ρωτήσεις.
“Ανάλογα την περίπτωση”, θα σου απαντήσω.


Υπάρχουν ψυχές και ψυχές.
Κάποιες είναι μεγάλες, άλλες πάλι είναι μικρές.
Σπανίως βρίσκεις μεσαίες, ουδέτερες ψυχές, αφού είτε για ύψος θα τραβήξουν, είτε για βάθος.

Οι μεγάλες ψυχές, αυτές που θα τις συναντήσεις σε ύψος και σε αιθέρα, δεν χρίζουν σωτηρίας.
Οι συγκεκριμένες κατοικούν σε πρόσφορους εσωτερικούς κόσμους, συνήθως δίπλα σε εξίσου μεγάλες καρδιές.

Οι άνθρωποι που φέρουν αυτές τις ψυχές είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι στο δρόμο ή στις συναναστροφές τους. Είναι ζεστοί, αγκαλιάζουν, δεν φοβούνται την ανθρώπινη επαφή ή την έκφραση των συναισθημάτων τους.

Είναι, δηλαδή, ελεύθεροι, και το μεγαλείο της ψυχής τους προκύπτει από την υπέρμετρη ανθρωπιά τους, αφού για να έχεις μεγάλη ψυχή πρέπει πρωτίστως να είσαι μεγάλος Άνθρωπος.

Αυτοί οι μεγαλόψυχοι άνθρωποι, λοιπόν, διαθέτουν αγάπη, πολλή αγάπη.
Αγάπη για τους οικείους, αγάπη για τους ξένους, αγάπη και για τους ίδιους.

Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Το να αγαπάς τον εαυτό σου;
Σημαίνει πως, στις ενδόμυχες σου περιπλανήσεις, έχεις βρει εκείνη την πολυπόθητη διασταύρωση όπου τα οποιαδήποτε ελαττώματα ή ατέλειες σου στρίβουν μόνιμα γωνιά, αφήνοντας πίσω τους τον δρόμο της αυτοαμφισβήτησης και παίρνοντας εκείνον της αυτοαποδοχής, ανταλλάζοντας ένα εσφαλμένα άσχημο τοπίο με ένα αληθώς πανέμορφο.

Σε αυτόν τον νέο δρόμο, η ψυχή δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν.
Σε αυτόν τον δρόμο, θα την βρεις να τρέχει ελεύθερη, απολαμβάνοντας και προτάσσοντας την ίδια ώρα το μεγαλείο της.
Σου ακούγεται να χρειάζεται σωτηρία αυτή η ψυχή;

Πάμε τώρα στην άλλη περίπτωση, σε αυτούς με τις μικρές ψυχές.

Σίγουρα θα τους έχεις συναντήσει, και ακόμη πιο σίγουρα θα τους έχεις αναγνωρίσει, ακόμη κι αν δεν έχεις συναναστραφεί άμεσα μαζί τους.
Προδίδονται από εκείνη τη διακαή ανάγκη τους να αποδεικνύουν τον εαυτό τους στον κόσμο, λες και ο κόσμος βρίσκεται μονίμως εν αναμονή προκειμένου να μάθει τα επιτεύγματά τους.

Μια τέτοια ανάγκη επιβεβαίωσης, ειδικά όταν είναι συνεχής, πυροδοτείται από ανασφάλειες τις οποίες εκκολάπτουν ψυχές τόσο μικρές που στον εαυτό τους βλέπουν τον κόσμο όλο.

Αδυνατούν να πάνε πέρα από το εγώ τους, να αφήσουν κατά μέρος τον ενικό και να αγκαλιάσουν τον πληθυντικό.

Αντιθέτως, αποζητούν διαρκώς την αγκαλιά του πληθυντικού γύρω από τον δικό τους, ψυχρό ενικό – οι πολλοί να αγκαλιάζουν τον ένα, οι μεγάλες ψυχές τις μικρές.

Δεν τους είπανε όμως πως τέτοιες αγκαλιές, αν και φουσκώνουν το εγώ τους, λειτουργούν παράλληλα και συρρικνωτικά στις ψυχές τους.

Ξέρεις τι θέλει η ψυχή για να μεγαλώσει; Να τη μοιράζεσαι με άλλους. Να μην την κρατάς αιχμάλωτη στα εσώψυχα σου, αλλά να την ελευθερώνεις και να την αφήνεις να τρέχει ανέμελη σε μονοπάτια που οδηγούν σε νέες φιλίες και σε δρόμους γεμάτους αγάπη κατά μήκος της διαδρομής.

Μόνο όταν το ‘εγώ’ γίνει ‘εμείς’ και το οχυρό της ματαιοδοξίας πέσει, τότε θα βρει πρόσφορο έδαφος η ψυχή για να μεγαλώσει.

Ξέχνα λοιπόν το λαβείν.
Επικεντρώσου στο δούναι.
Δώσε στην οικογένεια, στους φίλους, στην ομήγυρή σου, σε οικείους αλλά και σε ξένους.
Δώσε οτιδήποτε, φτάνει να είναι δοσμένο από καρδιάς.

Μπορεί να είναι μια έξτρα ώρα παιχνιδιού με το παιδί σου (το οποίο μεγαλώνει τόσο γρήγορα), ένα δεύτερο φιλί στον σύντροφο σου πριν να αναχωρήσετε το πρωί για τη δουλειά, ένα χαμόγελο στον υπάλληλο του βενζινάδικου που σε εξυπηρέτησε ή μια καλή κουβέντα στον συνάδελφο που βρήκες τυχαία στην κουζίνα.

Καλοσύνη. Ευγένεια. Σεβασμό. Αγάπη.
Αυτά να επιλέγεις να δίνεις.
Κι αν δεν τα ‘χεις, να κοιτάξεις να τα βρεις.
Γιατί δεν έχει άλλο τρόπο να μεγαλώσει η ψυχή, δεν το κάνει ούτε με χρήματα, ούτε με πάσης λογής υλικά αγαθά.
Και σε χρυσάφι να βουτήξεις μια μικρή ψυχή, πάλι μικρή θα μείνει.

Είναι μόνο όταν συνειδητοποιήσεις πως η ζωή είναι στιγμές, φευγαλέες μάλιστα, που θα αποδώσεις αξία στο μέγεθος της ψυχής σου, και τότε θα νιώσεις ταπεινότητα.

Και ξέρεις τι κάνει η ταπεινότητα;
Προσφέρει ψυχική διαύγεια και σε αφήνει να επισκοπήσεις τη ζωή και τις αξίες της πιο καθαρά.

Δούναι, λοιπόν.
Και το λαβείν θα έρθει από μόνο του.



Πηγή: attikanea

Έτσι, το άρθρο Ο μικρόψυχος άνθρωπος, δεν αλλάζει ποτέ..

δηλαδή όλα τα άρθρα Ο μικρόψυχος άνθρωπος, δεν αλλάζει ποτέ.. Αυτή τη φορά, ελπίζουμε ότι μπορεί να προσφέρει οφέλη σε όλους σας. Εντάξει, μπορείτε να δείτε σε μια θέση σε άλλα άρθρα.

Τώρα διαβάζετε το άρθρο Ο μικρόψυχος άνθρωπος, δεν αλλάζει ποτέ.. η διεύθυνση του συνδέσμου https://movetodays.blogspot.com/2018/05/blog-post_867.html

Tweet

Εγγραφείτε για να λαμβάνετε δωρεάν ενημερώσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου: