Αντέχεις; - Γεια σου φίλε MOVE ΣΗΜΕΡΑ ΝΕΑ, Στο άρθρο που διαβάζετε αυτή τη φορά με τον τίτλο Αντέχεις;, έχουμε προετοιμαστεί καλά για αυτό το άρθρο μπορείτε να διαβάσετε και να κατεβάσετε τις πληροφορίες σ 'αυτό. ελπίζουμε πλήρωση των θέσεων άρθρο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ, άρθρο ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, άρθρο ΠΟΛΙΤΙΚΗ, άρθρο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, άρθρο ΥΓΕΙΑ, άρθρο HEAVY, γράφουμε μπορεί να καταλάβει. Λοιπόν, καλή ανάγνωση.

τίτλος : Αντέχεις;
Σύνδεσμος : Αντέχεις;

Αντέχεις;

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΠΟΥΤΑΧΙΔΗΣ

Τούτη η περίοδος της οικονομικής κρίσης και των στερήσεων έχει εντείνει την ψυχική δοκιμασία κι εκείνον τον πόλεμο τον αόρατο που λαμβάνει χώρα μέσα στην καρδιά τ’ ανθρώπου. Πολύ πιο συχνά τώρα έρχεται ο κάθε Έλληνας σαν άλλος Ηρακλής μπροστά στα σταυροδρόμια της αρετής και της κακίας και πρέπει συνεχώς να κάνει την επιλογή του σε συνθήκες δύσκολες. Δοκιμάζονται οι αντοχές αυτών που συνήθιζαν παλιότερα να παίρνουν τον καλό το δρόμο.

Θέλει πιο πολλά κότσια τώρα που η κακία έχει για σύμμαχό της και την ανάγκη, για να διαλέξει κανείς τον δύσκολο δρόμο της αρετής.

Ναι, ο καθένας πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να τα φέρει βόλτα. Άλλο πράγμα όμως αυτό, κι άλλο να ρίξεις κάτω την ασπίδα και ν’ αρχίσεις να λατρεύεις τον κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου. Να σκλαβώσεις την ελεύθερη ψυχή σου και την ανεξαρτησία σου ως προσωπικότητα με αντάλλαγμα το χρήμα. Να ξεπουλάς πατρίδα, θρησκεία κι αρετή για να θησαυρίζεις και να περνάς καλά. «Όπου γάρ εστιν ο θησαυρός υμών, εκεί έσται και η καρδία υμών» λέει ο Κύριος. Και πάλι λέει: «Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης, όπου σης και βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται διορύσσουσι και κλέπτουσι· θησαυρίζετε δε υμίν θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σης ούτε βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται ου διορύσσουσιν ουδέ κλέπτουσιν».

Τότε που είχες ένα αξιοπρεπές εισόδημα και κουτσά-στραβά τον έβγαζες το μήνα, ήτανε κάπως πιο εύκολο να πεις: «δε βαριέσαι… αφού έχουμε τα βασικά… ας είναι». Κι ας σε έλεγαν οι γύρω αιθεροβάμονα και την άλλη τη λέξη μου αρχίζει από «μ», επειδή δεν είχες ως προτεραιότητα το κέρδος και το κυνήγι του χρήματος.

Γιά να σε δω όμως τώρα, που ζόρισαν τα πράγματα… Τώρα που δεν βγάζεις το μήνα. Τώρα που στερείσαι πράγματα που τα είχες δεδομένα. Τώρα που τα παιδιά σου σου ζητάνε (παιδιά είναι και ζητούν) και δεν έχεις να τους δώσεις…

Το ηλεκτρονικό παιχνίδι της ζωής, ή αν θέλετε το παιχνίδι που ίσως κάποιοι να ’χουν στήσει σ’ αυτόν τον τόπο «τον μικρό και μέγα», έχει τώρα περάσει στην επόμενη πίστα που είναι πολύ δυσκολότερη. Αντέχεις την πίεση του στενού σου περιβάλλοντος που πολλές φορές δεν καταλαβαίνει; Αντέχεις να σέρνεις όχι εσένα τον ίδιο μονάχα, αλλά και την οικογένειά σου στη θυσία; Αντέχεις τον ίδιο σου τον εαυτό που αναρωτιέται μήπως τόσον καιρό έκανες λάθος επιλογές; Αντέχεις ως άνεργος πτυχιούχος το βλέμμα της μάνας σου, όταν ακούει τη θεια σου την Τουλίτσα να της λέει πόσα λεφτά βγάζει το μήνα («εν μέσω κρίσης… αγάπη μου») εκείνος ο γλίτσας ο ξάδερφός σου; Την φιλάς την κατουρημένη ποδιά τώρα; Αντέχεις;

Νά το μαρτύριο της εποχής! Ψυχικό μαρτύριο, μαρτύριο συνείδησης κι όχι σωματικού πόνου. Άλλου είδους βασανιστήριο για τον χριστιανό και τον Έλληνα πατριώτη σ’ αυτήν την περίοδο της ήπιας κατοχής, χωρίς όπλα και ξύλο στα κρατητήρια και κρεμάλα. Το νοηματικό πλαίσιο, ωστόσο, παραμένει πάντα το ίδιο, όπως το διαβάζουμε στους βίους των παλιών Αγίων και των Μαρτύρων: «ή προσκυνάς τα είδωλα ή την έβαψες».

«Γένεσαι Τούρκος Διάκο μου, την πίστι σου ν’ αλλάξης; Να προσκυνάς εις το τζαμί, την εκκλησιά ν’ αφήσης;».

Αόρατος είναι αυτός ο πόλεμος, αφανείς οι ήρωές του, κρυμμένες οι επιλογές μέσα στα βάθη της καρδιάς του καθενός. Πολλές οι δικαιολογίες, εύκολη η προσποίηση, πολλοί οι τρόποι για να ξεγελάσεις τον εαυτό σου και τους άλλους. Μήτε τούρκικο φέσι θα φορέσεις, μήτε τη μαύρη κουκούλα του μαυραγορίτη. Πολλοί θα δουν, λίγοι θα καταλάβουν… Το κάνεις, λοιπόν; Προσκυνάς;

Ας μη γελιόμαστε. Τούτος είναι πόλεμος κανονικός που έχει κι αυτός θυσίες και πόνο και θύματα κι επιλογές αδιανόητες. Πώς να αντέξουν, όσοι το ’χουν βάλει πείσμα ν’ αντισταθούν; Πού να ’ναι εκείνος ο ένσαρκος Αρχάγγελος να βροντοφωνάξει σε τούτη την ανθρώπινη σύναξη «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου!», για να μας κρατήσει, να μας ατσαλώσει για να μην πέσουμε; Ποιος είναι που κρατάει εκείνο το λάβαρο με το «Εν τούτω Νίκα» ή με το «Ελευθερία ή Θάνατος» για να τον ακολουθήσουμε;

Δεν υπάρχουν αυτά σε αυτού του είδους τον άχαρο πόλεμο. Μυστικός και άδοξος είναι ο ηρωισμός του∙ σιωπηλός είναι και ήσυχος και βουβό είναι το κλάμα του.

Πώς θα κρατηθεί, λοιπόν, το άλας της γης, για να μη χαλάσει κι αυτό; «Εάν δε το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται;». Πώς θα κρατηθεί η «μαγιά» που λέει κι ο Μακρυγιάννης;

Πρώτα-πρώτα κρατώντας πάντα στο μυαλό το «μηδένα προ του τέλους μακάριζε», δηλαδή το «στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό». Οι θησαυροί της προδοσίας είναι πρόσκαιροι, αλλά ο θησαυρός της θυσίας αιώνιος. Δεύτερο, με την εξομολόγηση, τη Θεία Κοινωνία, την προσευχή, το Ευαγγέλιο και τους βίους των Αγίων και των ηρώων του ελληνισμού. Και τρίτο με τους φίλους, τους λίγους και τους καλούς. Που τους στέλνει ο Θεός σαν αγγέλους στη μεγάλη ανάγκη πάνω με λίγα χρήματα, με μια πληροφορία, μια ενέργεια ή μια λύση∙ και με πολλά αισθήματα και λόγια παρηγοριάς και υποστήριξης.



ΠΗΓΗ

Έτσι, το άρθρο Αντέχεις;

δηλαδή όλα τα άρθρα Αντέχεις; Αυτή τη φορά, ελπίζουμε ότι μπορεί να προσφέρει οφέλη σε όλους σας. Εντάξει, μπορείτε να δείτε σε μια θέση σε άλλα άρθρα.

Τώρα διαβάζετε το άρθρο Αντέχεις; η διεύθυνση του συνδέσμου https://movetodays.blogspot.com/2017/09/blog-post_3558.html

Tweet

Εγγραφείτε για να λαμβάνετε δωρεάν ενημερώσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου: